Een iets kortere Notes of a Wildflower dan “normaal”.
Omdat het soms wel even lekker is om niet zulke hoge eisen aan mijzelf te stellen, om mijn verwondering de ruimte te geven, en om Miss Perfect een loer te draaien 🤭
Wanneer je veel leest en schrijft komt er soms een bijzonder woord op je pad. In dit geval schreef Beth Kempton over het Engelse woord “Marginality”, in het Nederlands “Marginalia”.
Waar ik aan moest denken bij het woord “Marginalia”:
Het gekrabbel naast de kantlijn
De losse gedachte flodders
De dingetjes
in de marge
die er niet zo toe doen...
die ons afleiden...
De randverschijnselen
En rafelige randjes
Maar zijn het niet juist:
De dingen
die je bijzonder,
mooi
of prikkelend vind
De dingen
die je JUIST wilt onthouden
De dingen
langs de rand van ons leven
die juist WEL van belang zijn.|
De aanvullingen en verbeteringen
Daar waar de schatten liggen
De tiny pleasures en de tiny moments…
Nadat ik mijn gedachten hierover had laten gaan ging ik op zoek naar de “echte” betekenis van het woord “Marginalia”.
Wiki zegt daarover:
Marginalia is de verzamelnaam voor de notities, krabbels en commentaren die een lezer in de kantlijn van een boek maakt. De term wordt soms ook gebruikt voor tekeningen in geïllustreerde middeleeuwse manuscripten. Marginalia slaat niet op de markeringen, potloodstrepen en droedels die men wel in boeken vindt.
Mag ik de mijne mooier vinden? 😄
p.s. In eerste instantie had ik “Marginality” vertaald naar “Marginaliteit”. De betekenis daarvan is echter iets anders… 🤭
Marginaliteit
m., (sociologie), het zich bevinden op de grens van twee groepen of samenlevingen met verschillende (sub)culturen.
de onbelangrijke en machteloze (rafel)rand van de samenleving
Weer wat geleerd 😉
