Eén van de onderwerpen waar ik graag over schrijf in mijn Notes of a Wildflower
is het meer (willen) leven met de seizoenen. Voor mij een fijne houvast is
het volgen van het Keltische Jaarwiel met haar 8 jaarfeesten.
In deze notes een introductie over het Keltische Jaarwiel.
Mijn Notes of a Wildflower gaan o.a. over het leven met de seizoenen. En wanneer je dat wilt doen stuit je al snel op het Keltische Jaarwiel. Hierover is op het internet van alles te vinden en er zijn ook vast mensen met veel meer kennis dan ik, maar hieronder deel ik wat ik jou graag wil vertellen over het Keltische Jaarwiel en waarom ik hier zo blij van word.
Een stukje historie
De kalender, of nog preciezer de Gregoriaanse kalender, zoals we die nu allemaal kennen en gebruiken is ingevoerd vanaf 1582. Ons jaar begint elk jaar opnieuw op 1 januari en eindigt op 31 december. Onze kalender is gebaseerd op de Christelijke Jaartelling.
Maar ver daarvoor draaide de aarde ook gewoon in, wat we nu een jaar noemen, om de zon en waren de mensen die toen leefden zich daar ook bewust van. Ze leefden met de seizoenen… Wat konden ze anders?
De Kelten
De Kelten leefden in de prehistorie in grote delen van Europa. Ze woonden vooral in Ierland, Schotland, Wales, Bretagne en Duitsland. De Kelten waren nauw verbonden met de natuur en de cycli van de natuur, het licht en het donker, het leven en ook de dood. Voor hen was tijd geen rechte lijn met een begin en een eind, maar meer een cirkel, een cyclus die steeds opnieuw doorlopen werd. In de seizoenen zagen ze de verschillende levensfasen. De lente stond voor jeugd, de zomer voor volwassenheid, de herfst voor rijping, en winter voor rust en transformatie.
Het Jaarwiel
Het Jaarwiel, als representatie van deze levenscyclus, was een manier om de overgang tussen de seizoenen te markeren en te vieren en ook om stil te staan bij de balans tussen licht en duisternis, groei en rust, dood en wedergeboorte.
Het jaar werd verdeeld in acht belangrijke feesten die tezamen het Keltisch Jaarwiel vormen en de levenscyclus weerspiegelen. Elk feest is verbonden met de natuur, de seizoenen en de stand van de zon.
De acht feesten binnen dit wiel zijn een combinatie van zonnewendes, equinoxen en vier Keltische feesten.
De vier Zonnefeesten
Het Keltisch jaarwiel bevat vier Zonnefeesten. Zoals de naam al aangeeft speelt de cyclus van de zon (of eigenlijk de aarde) een grote rol bij deze feesten. Deze bijzondere dagen komen je waarschijnlijk wel bekend voor.
Yule, ook wel Midwinter (21 december) – De langste nacht van het jaar, tijd om de terugkeer an het licht te vieren.
Ostara, ook wel de Lente-equinox (21 maart) – Op deze dag zijn dag en nacht even lang, tijd om het nieuwe leven en groei te vieren.
Litha, ook wel Midzomer (21 juni) – De langste dag van het jaar, tijd om de kracht en energie van de zon te vieren.
Mabon, ook wel de Herfst-equinox (21 september) – Ook op deze dag zijn dag en nacht weer even lang, een balansmoment en de tijd om de oogst te vieren.
De vier Keltische Feesten
Tussen de Zonnefeesten zitten de Keltische feesten. Deze vier feesten zijn meer gericht op de seizoenen en wat ze vertegenwoordigen: Leven, Dood, Vruchtbaarheid en Transformatie.
Samhain (31 oktober - 1 november) – Met Samhain begint het Keltische Nieuwjaar. Het is een tijd van loslaten en contact met de voorouders.
Imbolc (1 februari) – Imbolc, ook wel het feest van Brigid genoemd, gaat over het ontwaken van het land en de eerste tekenen van de lente.
Beltane (1 mei) – Beltane is het feest van vuur, passie en vruchtbaarheid, waarin de levenskracht wordt gevierd.
Lughnasadh (1 augustus) – Lughnasadh, of Lammas, is het oogstfeest en het moment om dankbaarheid te tonen voor de overvloed van de natuur.
Waarom ik het Keltische jaarwiel zo fijn vind…
Ten eerste omdat de wijsheid waarop dit jaarwiel gebaseerd is al heel oud is. Wijsheid op basis van wat zich in de natuur voordeed, op wat werd waargenomen. Wijsheid die nu nog steeds geldig is. Kennis over het langer en korter worden van de dagen, over de kortste dag, de langste dag en de dagen waarop dag en nacht even lang duren.
Daarnaast natuurlijk de bijbehorende rituelen. Rituelen die ook vaak verbonden zijn met verschijnselen van de natuur op dat moment. Rituelen, maar ook een ritme, waardoor je je meer in verbinding voelt met de natuur en daardoor ook met jezelf. Verrijkend wat mij betreft!
Als laatste geven de feesten op de vaste momenten voor mij iets meer inhoud aan de meer abstracte begrippen lente, zomer, herfst en winter. De overgangen en hoogtepunten mogen gevierd worden. Een mooie extra toevoeging zijn wat mij betreft de feesten tussen de zonnefeesten in, wat betekent dat er eigenlijk elke 6 à 7 weken wat te vieren valt. Hoe fijn is dat! 😄
Het volgen van of je meer bewust zijn van het Keltische Jaarwiel helpt je dus ook om wat regelmatiger stil te staan, te vertragen, te reflecteren. Dat alleen al is een ritueel op zich denk ik. En hoe vaker je dit doet, hoe meer je mee kunt bewegen in deze cyclus, hoe meer je onderdeel wordt van deze cyclus en hoe normaler dit natuurlijke ritme wordt.
Hoe meer je in harmonie met de natuur leeft, hoe meer je in verbinding komt met jezelf en je bewust wordt van jouw eigen seizoenen en ritmes. En dat maak het wat mij betreft zeker onderdeel van het Wildflower (willen) zijn 😊
p.s. ik doe mee aan de uitdaging van Claire Venus om dit jaar 12 hoofdstukken te schrijven van wat aan het eind van het jaar een mooi ebook gaat worden.
Bij deze het hoofdstuk voor de maand februari! 😉
